“Μην του μιλήσεις… μόνο κοίταξέ το!”

Όσο καλή και αρμονική κι αν είναι η σχέση των παιδιών μέσα στην οικογένεια, όσο και αν προσπαθούμε να τους “διδάξουμε” τη σωστή συμπεριφορά… δεν μπορούμε να “γλυτώσουμε” και από κάποιες δύσκολες στιγμές έντασης και προστριβών, όπως και σε κάθε ζωντανή σχέση. 
Πριν λίγες μέρες, ενώ μιλούσα με την μητέρα μου στο τηλέφωνο, δυο από τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται για ψύλλου πήδημα. Και εκεί,πάνω στον καυγά, το ένα ξεστόμισε μια άσχημη κουβέντα.
. (Τα παιδιά αντιλαμβάνονται την δύναμη του λόγου και των λέξεων και σε δύσκολες στιγμές τις χρησιμοποιούν, εξωτερικεύοντας άσχημα συναισθήματα.)
Η γιαγιά την άκουσε μέσα από το τηλέφωνο, κατάλαβε ότι και εγώ “δαγκώθηκα”… και τότε μου είπε κάτι που το βρίσκω πολύ σοφό, βγαλμένο μέσα από την πείρα της και τις παιδαγωγικές της γνώσεις:
“Μην του μιλήσεις… μόνο κοίταξέ το!”
Υπάκουσα στην συμβουλή της… τι θα έβγαινε, άλλωστε, με ένα ακόμα “κήρυγμα”;…

*********

“Πιο καλά είναι να τα λέει κανείς μυστικά στην καρδιά των άλλων παρά στ’ αυτί τους, μέσω της μυστικής προσευχής”…έλεγε ο  όσιος Πορφύριος.

*********

Και αργότερα, καθώς διάβαζα το νέο βιβλίο που μόλις εκδόθηκε για τον όσιο Παΐσιο, βρήκα μια “απάντηση” στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών: η μητέρα του,που έπαιξα μεγάλο ρόλο στην εν Θεώ αγωγή του και, σύμφωνα με τον άγιο, τον βοήθησε πολύ περισσότερο από τον αυστηρό πατέρα του, είχε την εξής τακτική:
.

“Η συμπεριφορά της μητέρας μου, λέει, με βοήθησε πολύ περισσότερο , παρά αν μου έδινε σκαμπίλι, όπως ο πατέρας. Φυσικά και οι δυο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μητέρας”.

Η Ευλογία (η μητέρα του αγίου), όταν έβλεπε τα παιδιά να κάνουν καμιά αταξία, γύριζε αλλού το κεφάλι και έκανε πως δεν τα βλέπει, επειδή δεν ήθελε να τα στεναχωρήσει. Αυτό όμως ράγιζε την ευαίσθητη ψυχή του παιδιού. “Κοίταξε, έλεγε, εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μόνο δεν με δέρνει αλλά κάνει και πως δεν βλέπει! άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω!”.(σ. 37)

.

Φωτισμένη αντιμετώπιση, που έφερνε το επιθυμητό αποτέλεσμα, με ηρεμία , χωρίς βία, φωνές και πειθαναγκασμούς.

Η μητέρα μου είπε “μόνο κοίταξέ το!”, ενώ η μητέρα του αγίου προχώρησε ένα σκαλί πιο πάνω: για να μην τον στεναχωρήσει, προσποιούνταν ότι δεν τον έβλεπε, και αυτό “μιλούσε” ακόμα πιο δυνατά στην ευαίσθητη ψυχή του παιδιού. Αναλόγως με το παιδί, και με την δική μας εσωτερική κατάσταση και διάθεση, αντίστοιχη είναι και η αντιμετώπισή μας…

**********

Κάποιες στιγμές είναι δύσκολη η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Θέλει διάκριση πολλή, αστείρευτη υπομονή και αγάπη. Ίσως το δυσκολότερο και πιο απαιτητικό έργο , αλλά και ο πιο τιμητικός ρόλος που μας ανατέθηκε από τον Θεό … Ας μας φωτίζει και ας μας ενισχύει στον αγώνα μας να “διαπλάσουμε” τις εικόνες Του.
με την αγάπη μου
Αλεξία