Η Εκκλησία και οι Μονές ταΐζουν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες

Μεγαλώνουν καθημερινά οι ουρές των πεινασμένων Ελλήνων έξω από εκκλησίες και τους χώρους που έχει δημιουργήσει η Αρχιεπισκοπή για τους συνανθρώπους μας που ούτε ένα πιάτο φαγητό δεν μπορούν να έχουν πλέον.

Άνεργοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, άνθρωποι ανήμποροι στα όρια της επιβίωσης περιμένουν καρτερικά στις ουρές από το πρωί για ένα πιάτο ζεστό φαγητό, προσφορά των εκκλησιών και των μοναστηριών στον πάσχοντα Έλληνα.

Υπολογίζεται ότι καθημερινά ετοιμάζονται 1,5 εκατομμύριο μερίδες φαγητού σε όλη τη χώρα γι” αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να φάνε σπίτι τους. Καθημερινά πέρα από τις προσφορές ανώνυμων φιλεύσπλαχνων πολιτών, η Εκκλησία στο σύνολό της ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την κάλυψη των αναγκών των πεινασμένων.
Με κέντρο αυτής της φιλανθρωπικής δράσης την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, πολλά μοναστήρια σε όλη την Ελλάδα προσφέρουν ανάλογα με τη δυνατότητά τους.
Πρωταγωνιστής σε αυτές τις μοναστικές εισφορές η Μονή Βατοπεδίου που στηρίζει τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με 50.000 ευρώ το μήνα ενώ μέχρι σήμερα συνολικά έχει διαθέσει το ποσό των 800.000 ευρώ.
Τα χρήματα αυτά της μονής Βατοπεδίου δεν προέρχονται από τους λογαριασμούς που παραμένουν δεσμευμένοι μέχρι την εκδίκαση της γνωστής υπόθεσης για τη λίμνη Βιστωνίδα αλλά προέρχονται από φίλους και υποστηρικτές της μονής εντός και εκτός Ελλάδας.
Κάθε μήνα ενισχύει οικονομικά πάνω από 20 μητροπόλεις σε όλη την Ελλάδα, παρέχει σημαντική βοήθεια στην «Κιβωτό της Αγάπης» και τον πρωτεργάτη της πατέρα Αντώνιο, προμηθεύει τα κοινωνικά παντοπωλεία Θεσσαλονίκης και Μυτιλήνης ενώ ενισχύει οικονομικά οικογένειες φυλακισμένων. Πρόσφατα προχώρησε σε αποφυλακίσεις πληρώνοντας εγγυήσεις για άτομα που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα και παρέμεναν στη φυλακή.
Υπάρχουν και άλλα μοναστήρια όμως του Αγίου Όρους και άλλων περιοχών, που από το υστέρημά τους στηρίζουν οικονομικά τους ανήμπορους Έλληνες μέσω των κατά τόπους Μητροπόλεων και εκκλησιών.
Προ ημερών ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών έκανε μία περιοδεία έξω από εκκλησίες και βλέποντας τις ουρές των πεινασμένων ανθρώπων που περίμεναν, δάκρυσε και είπε στους στενούς συνεργάτες του ότι η Εκκλησία ό,τι έχει και δεν έχει ανήκει στο λαό και σε αυτόν πρέπει να αποδοθεί αυτές τις δύσκολες στιγμές.